Als dichter schreef J.H. Frenken vooral in zijn eigen Obbichtse dialect (zie ook Sjetse van Vreuger), maar ook van zijn Nederlandse gedichten zijn enkele op deze site te bekijken. De meeste zijn gelegenheidsgedichten, geschreven voor zijn vrouw en/of familie, om tijdens zijn of haar verjaardag voorgedragen te worden.
Na haar dood schreef hij nog enkele gedichten waarin hij zijn herinnering aan haar koestert, en vastlegt.

 

Gelegenheidsgedichten:

De laatste tand
Water in de wijn (met acht en tachtig jaar)
De lieve kat met de snor
De Gaai

 

Voor C.E. Pernot:

Zeventig jaar geleden
Mijn laatste wil

 

Na de dood van C.E. Pernot:

Het graf
Toen zij stierf
Afscheid voorgoed
De kus
De parels

 

Gedichten in het Obbichts:

Aan den Auwen Drapeau
Veurjaor