De Parels

 

Ze hield de parels op de handen
Tranen in 't gezicht
Ze liepen als parels op haar wangen
Ze hield de ogen dicht.

 

Ze voelde dat ze sterven zou
Haar tijd was nu vergaan
Ze had zich lang nog goed gehouden
Maar ze voelde zelf; het was gedaan

 

Die parels waren haar trots geweest
Ze droeg ze als geschenk van mij
Voor elke dag of op een feest
Die parels droeg ze nog het meest

 

Goud, zilver, ketting, ringen
Betekenden niet veel voor haar
Maar die parels waren stuk voor stuk
verweven met haar levensverhaal

van geluk, van liefde, zestig jaar

 

In haar hand lag nog het kleinood
waar zij zo lang op was gesteld
zachtjes sprak ze haar laatste woorden: 't is alleen de Liefde die nu nog telt.

 

Op de grond lagen de Parels

Haar uitgespreide hand was leeg
Haar hoofd zonk langzaam op mijn schouder
Haar hart stond stil
Haar adem zweeg.

 

J.H.Frenken