Aorlog 14-18

 

'ne Sjoane zomeraovend stông ver
boeten op et lendj.
Dao waor e vuurspeel in de loch.
Doe stông Visé in brendj.

 

Dat aorlog oetgebraoke waor
besefde ich doe neet.
Dên aorlog dê doe veer jaor leid
en eèlendj achterleet.

 

De boeren hawwe lendj in Belsj.
Dao wees veùl voor veur't veè.
Inèns waor alles stil aan 't water.
't Buètje voor neet meè.

 

Saldaote laoge langs den diek,
't gewêer op Belsj gerich.
Veur inkwartering waor de sjoal
ôntruimd en ingerich.

 

Ze leepen in de pas mit bejonêt
op et gewêer,
marcherend door et dörp mit trôbbe
kênjer drachter hêr.

 

De Pruusje zatte puntjdraod later
langs de Belzje kentj.
Dao leepe greun saldaote langs
gewaopend tot den tendj.

 

Doe troch oos leger weer ewèg,
de sjoal ging aope weer.
E paar saldaote bleven in
'ne kàffee ès kwarteer.

 

Mit d'ambtenare leepe ze
patroelje langs de Maas.
Ze dachten daomit woore ze
de smôkkel wal de baas.

 

Want die begeerde smôkkelwaar
leete de pruusje door.
Es 't buètje snachs al neet bie ôs
beslaag genômme woor.

 

't Gebeùrde dat et buètje soms
mit waar en al verging,
en 't lêeve van de smôkkelêer
aan 't zieë dreùdje hing.

 

De straof waor wêekelang veurbie
de waterlinie gaon.
Ze nômme kaertjes Amsterdam,
mèr bleeve Weèrt al staon.

 

Dêzelfden avond kroope ze

bie hun de zölder op.
Dao hawwe z'al e bêd gezat,
get kleiër en 'nen top.

 

En ès den tied verstreke waor
ging 't êvegood weer door.
Ontkômme waor aan ermood neet
ès neet gesmôkkeld woor.

 

Ze smôkkelden nao Duitsjlendj toe
mit trôbbe tegeliek.
De pungel droge z'op de kop
door water, wei en sliek.

 

Zoa brachte ze't verbaoje good
de bêek euver bie Wêhr.
't Waor boter, spek en chocolaad,
dat hawwe pruusje gêer...

 

Soms reepe valsje ambtenare:
'Halt dao of ich sjeet'.
Ze sjrôkke zoa dat eederein
de pungel achterleet.

 

Die brachten zìe dan op de rùk
door akker, bosj en veldj,
en eimaol auver bêek en grens
inden zie auch et geldj.

 

Ich kan uch nog et hoes aanwieze
van en vrouw en man.
Ze koosten zich neet luchte soms;
flink toekden ze zich dan.

 

Van heùr wôs de douane doe
dat ônger aan den trap
de pungel klaor stông, vol mit waar;
dat haw ze hun verklap.

 

Mèr wie den trôp woor aangehawte
leete ze heùm staon.
En dat waor neet wat zie bedoelde,
Z'haw em gêer zeen gaon.

 

'ne Mörge huèrde ver al vreug
en denderend geruus.
Dao heeng de zeppelin bòven 't dörp,
vlak bòven et taorekruus.

 

Weer zaogen em heèl vaag in mot.
Saldaote sjoote nao'm.
Hê wôs neet wie gaw er ômhoag
en door nao Duitsjlendj kaom.

 

Dê haw in Londen 'n bôm gegoadj
sjus veur em 't wêer bedroog.
Gelùkkig dat er mit dê mot
den taore neet ômvloog.

 

Et leek wal of die lang 'segaar'
zoa groat es 't dörpke waor.
De meister zag: 'Weer zeen ôntsnapt
aan 't erregste gevaor'.

 

* * * * *

De wêntjer zeveteèn-achteèn waor
den ergste dê ich kên.
Dik toegevròre laog de Maas
zoa waor es ich hie bên.

 

De sjolle sjoven hoezerhoag
sjerp krakend euverein.
In Beeg koos 't euver den iesberg gàon,
zoa dik zaot dê inein...

 

Noe nòg zeen hoezer in et dörp
wo in de glazere kas,
'nen opgezatte reiger steit;
aan 't ies vroore die vas.

 

'nen Enkelen oetgetëerde Rus
kroop euver 't ies zich vrie.
Ze woore waal geinterneerd
mèr hawwen 't heèl good hie.

 

Ze wooren eès get vasgezat
in 'n huuske zônger leech.
Dat waor e vreuger verkeshok
aan't muurke in de steeg.

 

Oozen antiduitsje meister zag:
'Maak ze veural neet sjuuj.
Roop 'Roes barak hollandia',
Dan help der die erm luuj.'

 

Wie einen op den iesberg stông,
wênkden ver mit de hendj.
Mèr wie de kênjer et reepe leep er
nao de Belzje kentj.

 

De dikke Bertha sjoot heèl wied,
tot midden in Paries.
Saldaote vôchten aan den Yzer
kawd in drek en ies.

 

Den aorlog waor in volle gank.
Dêk rammelde de roet.
Weer slogen 't kruus en zagten stil;
'Och sjeidje ze toch oet'.

 

Door naar Waopestilstèndj
Inhoudsopgave