Et drama (Bor 1916)

 

Ze kaome kloppen aan de deur
al vreug, et waor nog nach.
Ze zagten dat en vrouw in Bor
heùr kroas haw ômgebrach.

 

En braaf vrouw waor't die eedren daag
de wêeg ter kirke deeg.
Vief kênjer haw ze toes, de kleinste
laog nog in de weeg.

 

De pater haw extra gezag
wie slèch de wêreld waor.
Wie sjoan den hemel, d'êngelkes
veur God op den eltjaor.

 

Auch haw er heèl sjoan nog geprêekt
van 't kaoren en et kaaf.
Hê zag: 'God zèlf zag: "ès eur hendj
uch èrgert, hak ze aaf".'

 

Ze stông vreug op de nach dernao
Ze hêet e biel gepakt
en in de waanzin op de kênjer
wildjweg ingehakt.

 

Doe leep ze nao heur mooder toe,
de henj van 't blood nog stief.
'Ich hùb ze,' zag ze, 'mooder
in den hemel alle vief.'

 

Ze brachten heùr weer trùk nao 't hoes.
Sjendèrme stônge klaor.
Ze staarde, lachde en mer zaog,
dat ze krankzinnig waor.

 

Ze is nao 't gekkenhoes gebrach,
Noats tuènde ze berouw.
Ze hêet dao nog heèl lang gelêefd.
't Waor toch en heèl gooi vrouw.

 

Door naar Aorlog 14-18

Inhoudsopgave