Den òngewiedje grôndj
Et lêeve waor heèl dêk en hêl
veur erm luuj in die daag.
Soms kaome kênjer in de sjoal
mit niks in hunne maag.
Dat zag mie mooder es ich ête
neet zoa lekker vônj.
Noe vundj mer ête in de geùt,
te veùl nog veur de hônj.
Veur aw luuj waor et dêk auch slèch.
Dao waor gein AOW.
Wê gei werk haw kreeg geine steun
wie noe van de WW.
Woor neet gekeke of ste veùl
of weinig kênjer has.
Gelùkkig waor doe nog de kirk
mit sjralen ermekas.
'nen Enkling leep et water in
es hê 't neet zitte zaog.
Ze vêsjden 'm later oet de Maas
in 'n dörp dat wieër laog.
Den angere woor den eèlendj meug
en heeng zich aan 'ne boum,
of aan den deurstiel of et bêd,
dan waor er oet den droum.
Hun kês kaom gaar neet in de kirk.
Ze wooren minder wêerd,
begraven op e stùkske lendj
in ôngewiedje êerd.
Auch zwervers oet et liekenhoes
wo neeme de naam van wôs,
en 't kindje dat gestôrve waor
veurdat mer 't duipe kôs.
De wiezvrouw nôm gei risico.
Zaog zie eì wisjke haor,
woor 't kindje dao geduipt al veur
et gans gebaore waor.
Door naar De 'alte Mutter'
Inhoudsopgave