De juffrouw

 

Ze kaom heèl wied oet Holland hêr.
't Waor wurkelek 'ne sjat,
de eèste juffrouw die oos dörp
oats in de sjoal haw g'had.

 

Ze leèrde ôs met plenkskes op
e bord van 'noot, Mies, Jèt.....
Toon, weide, does, hok, schapen' en
auch zêngen en 't gebed.

 

Ze leet ôs rôpsje zeen en kèjvers.
Kwakkers brach ze mit.
Ze leèrde ôs mit koeleköp en
vlinders wie dat zit.

 

Ze koos zoa sjoan vertêlle nog
van sprookjes oet aw beuk.
E weer vertêlden neùr van ales,
kiek, dàt vônj ze leuk.

 

Ze brach ôs wal ens keukskes mit
kermils of babbelêers.
Weer ginge gêer bie heùr nao sjoal.
Weer leèrden spelentèers.

 

Ze haw nog noats 'ne vrieër g'had.
Noats kreeg z'ne leefdesbreef.
En zie die zoa van kênjer heelj
waor bang dat z'euverbleef.

 

Wat moos 'ne boerezoon in 't dörp
noe mit zoan juffrouw doon?
Op klômpe ôm te mêlke of
op 't lendj in akkersjoon?

 

En van gezêete luuj waor geine
dê de juffrouw zoog.
Dus bleef de juffrouw angstig wachte
tot heùr eine vroog.

 

Ze hoesde mit heùr mooder, 'n vrouw
die ummer kranker woor.
Die rieërde de ganse daag.

Ze beefd'aan ei stùk door.

 

Ze kregen in de Dörpstraat doe

e stùkske boerderie.
Dao kreeg ze nao en tiedje auch
de boereleènbank bie.

 

Ze leken heèl gelukkig dao.
Ze waor al gaw bekênd.
Ze zörgde veur heùr kranke mooder,
weer woore verwênd.

 

Inêns haw mich de juffrouw ene
vrieër aan de hendj.
Wo dê vandaan kaom wôs gei minsj,
mèr 't waor 'ne man van stendj.

 

Hê haw altied 'ne bolhood op.
'ne Slips ôm zene nek.
Slobkousen aan gewiksde sjoon,
perpluuj en wenjelstek.

 

Zoa wenjelden ze langs de Maas,
't waor sjoan ôm aan te zeen.
'nen Echten hollese meneèr,
gelùkkig wie et sjeen.

 

Ze heelje zich hartstocht'lek leef
es't leek of neemes 't zaog.
Mèr dao waor altied wal e kêndj
dat stil te loere laog.

 

Hê hôlp de juffrouw wie er koos.
Hê brach heùr nao de klas.
Daonao heelj hê 't papierwèrk bie
auch van de leènbank-kas.

 

Wie dat en tiedje haw gedoerd,

drông zie op trouwen aan.
De luuj begoosen al te kallen.
Dat troch zie zich aan.

 

Ze nôm em mit nao heèr pestoar.
Dê zag hê trouwd'hun waal,
mèr eès moos hê papiere zeen
van heùm oet Rozendaal.

 

En dat woor oos Jozèfke toch
get werrem aan de brook.
Hê kaom gaar neet oet Rozendaal,
mèr oet de Bergsen Hook.

 

Dao haw'r en vrouw al en e kêndj.
Die wachden dao al lang.
Hê haw gezag hê moos op reis
in 't algemein belang.

 

De vinger op de luppen haw
de juffrouw heùm gezag,
ze haw van boereluuj veèul geldj
de brendjkas in gelag.

 

En sang'rendaags brach hê heùr weer
nao sjoal, mèr daonao leep
er trùk en öpende de brendjkas
wie de mooder sleep.

 

Doe smêerde hê 't em wat er koos
't veldj door nao de stad.
Hê zaot al in den trèin veur eemes

erg drin haw gehad.

 

De juffrouw dach dên daag dat er
get laat oet wenjele ging.
Ze koos doe neet vermoeden waat
heùr baoven 't köpke hing.

 

Mèr saoves wie z'aan de papiere
wôlj beginne van de bank,
doe zaog ze in de brendjkas gaaroet
niks meè op de plank.

 

Ze hawwe 'bolhood' gaw te pakke
Politie wôs den draod.
Et waor auch neet den eèste keèr
dat er in penarie zaot.

 

Ze haolden 'm oet bie heùm aan hoes.
Dao zaot er bie zen vrouw.
Die haw er good van geldj veurzeen
es bliek van huwelekstrouw.

 

Weer kênjer stôngen heèl nuujsjeèrig
same veur de deur.
Mèr hê leet zie gezich neet zeen,
hê heelj den hood derveur.

 

Ze brachten 'm nao de juffrouw toe.
Dao buigde hê de kop.
Doe brachte z'em, de henj geboeid,
tùsje tweè pêerd weer op.

 

* * * * *

De boere waore raozend, wie ze 't
huèrden van den deef.
Ze dachten dat van al hun centen

niks meè euverbleef.

 

Doe ginge ze de juffrouw eèle
saoves in de straot.
Aan 't hoes reeje ze mit en kar
die vol mit jông luuj zaot.

 

Mit stekke heeve z'op kêtele.
Mit dêksele têengenein.
Ze bloven op trômpùtte valsj
en zôngen ès refrein

 

e leedje dat toepass'lek waor:
'Jozèfke is getrouwd.
Hê zit in de misêrie mèr
et is zen eige fout.'

 

En bênnen achter de gerdien
dao kroope bang bieëin,
de mooder en de juffrouw,
in den eèlendj gans allein.

 

Ze koos neet meè nao sjoal gaon want
ze sjaamde zich hawf doad.
Ich zeen nog dat z'ôntslaag kaom vraoge,
d'auge dik en road.

 

De bank vergeudje alle sjaaj.
Wie 't dörpke dàt begreep
woor heùr gebêedj dat ze toch bleef,
mèr heùr wônj zaot te deep.

 

* * * * *

Heèl kort dernao reej oet de stad
e sjeeske bie heùr veur.
Allein de kênjer van heùr klas,
die stônge bie heùr deur.

 

Wie ze heùr mooder in de sjees haw
dreèdje ze zich ôm.
En puènde z'al de kênjer
die ze zaog rôndjôm.

 

Weer keken heur nao in de sjees
gedrùkt door stil verdreet.
Weer veulden dat en heèl good minsj
ôs veur altied verleet.

 

Ze wuifde mit den tèsjeplak
tot z'ôm den hook verdween.
'ch Weit zeker dat ze daonao heèl
de wieë wêeg lang green.

 

Door naar Et eeste maedje
Inhoudsopgave