De bèek

 

Dwars door 't dörpke luipt de bêek.
Et water helder glaas.
Dao dreèdje 'n watermeulen op
veur z'oetlöp in de Maas.

 

De vrouwluuj speulden zich de wesj
in 't water van de bêek.
Dan stônge menjele langs de kentj
op wesjdaag, êns per wêek.

 

Dao speulden ze de winjele
en voele luiers op.
En sjùbden ôm te drênke auch
et water in den top.

 

Get wieërop begint et brook.
De jungskes zaoten dao,
langs asseneut- en witsestruuk
al vreug de maedjes nao.

 

De bêek kump van de sprênken aaf,
wo 't vol mit bloome stông.
Veùl kirkesleutels, krawwepuèt,
fiuèlkes, gawzetông.

 

De sprênke kômmen oet de berg
langs wit opborrelend zendj.
Dao zaog ste vêsj, en èchele vroet-
sjravelen op 'ne kentj.

 

Wo luusjbloom bleujde in de sloat,
de kwakkert leedjes bloos,
wo 't wemelde van koeleköp
ônger et êenjemoos,

 

dao zônge veugel ôm dich hêr,
dao plaadsjde ver in 't naat,
de rök enb reuk hoag opgestruipt,
en somers tot heèl laat.

 

De kraaktuut woor oet eulenteul
gesneeje en gepast.
Oet witsenhout sneej ver de fluit
nao 't struipe van de bast.

 

Haog baoven woonde 't krawwevouk
in nêster dik bieëin.
Ich bên lês nog ens daogewêes,
gein kraw meè, nei geinein!

 

Doe zagte weer: 'De sjoal is oet',
es soaves in de loch
dê lange zwarte zwerm van krawwe
kwakend euvertroch.

 

Ze streke werv'lend, kriesend neer
in 't brook en aan de Maas.
Dao heenge doezend nêster heèl hoag
in de kanadaas.

 

Door naar De maas
Inhoudsopgave