De aw kirk

 

De aw kirk is verdwene noe.
Den taore steit der nog.
De steeg derlangs is noe en straot,
d'aw pasterie verkoch.

 

Dat deit mich denken aan pestoar,
dê neet gestuèrd wôlj zeen
bie 't dutje smiddes in de gaard
went 't zunke lekker sjeen.

 

Es unnesaws zoa lekker rook,
es 't ête op taofel stông,
of 't glaeske awwe roaje wien
em streelde op de tông.

 

Es dàn eine gêt vraoge kaom,
ging Mieke nao de deur.
Ze zag: 'Pestoar studeert de prêek',
en heelj de voot derveur.

 

In ein en twintjich troch door 't lendj
'ne vreiseleke storm.
Van Braobèntj nao den Achterhook.
Verwoesting waor enorm.

 

Van dê cycloon van Borkulo
kaom hie en flinke hoos,
die plate van de kirk aaf reet
en wied de loch in bloos.

 

Den tummerman dê veur de lieke
kêsten haw gemaak,
kreeg zèlf de kês wie 'r jaore later
veel van 't kirkedaak.

 

Mit heùm verdween de klèpperdeklèp,
dê eèwen hêet bestaon,
en plank mit dao 'ne klêpel op
dê heen en weer koos slaon.

 

Mit klèppere woor doe veur ôs
de paosjtied ingezat,
Op Witten Dônderdig, es auch
de klok wurt stilgezat.

 

Dat blif zoa tot op Zaoterdig
mit loejen en getrump,
nao tweè daag te zeen weggewêes,
oet Roame de klok trùk kump.

 

En nuuj kirk hùbbe ze geboewd
de aw moose ze kwiet.
Daomit verdween 't hart van 't dörp;
aw luuj hùbbe noe spiet.

 

Wê op den hitsberg steit, dê zuut,
ès ich et zêgke maog,
dat leèlek gaat en dênkt wie sjoan
oos dörp dao vreuger laog.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(de klèpperdeklèp)

 

Door naar De bèek
Inhoudsopgave