Aw luuj

 

Aw luuj die zeen van alles, sjus
ômdat ze neet good zeen.
Ze zaot op 't steulke veur et hoes
'nen daag dat 't zunke sjeen.

 

Ze kneep ens mit ein aug en keek
de geùt langs et dörrep in.
Dat dao 'ne minsj en vrouw aankaom,
dat zaog ze meè of min.

 

Ze zag: 'Wat kump dao veur'ne kêel hie
mit en hoor op aan?'
't Waor heùr dochter mit de jông,
Dà haw en heèl gooi baan.

 

Of ze getrouwd zeen weit ich neet,
'ch Hùb later niks meè g'huèrd.
't Heùr kaolek numme kan mer neet,
aw luuj zeen dêk gestuèrd.

 

* * * * *

Ze zaot heèl sjoan te strikke bie de
vrouw euver de straot.
Bie díe vrouw leènde ze de bril,
dan zaog ze good den draod.

 

E kèndj vloog doe de keuken in,
't gezichske nog gans road.
'Gaw tante, geer môt heives kômme,
want de nônk is doad.'

 

Ze pakde 't strikwèrk in de sjoat
en bleef nog effe staon.
'God', zag ze, 'is m'ne man doad..? Jà..!
dan môt ich toch mèr goan...'

 

Door naar De wiezvrouw
Inhoudsopgave