Oud en Nieuw

is een feest overal in de wereld.
Ook op Curaçao wordt het uitbundig gevierd. Vooral de 'rotjes' (klappertjes), zijn geliefd speelgoed op deze avond. Het was voor de kinderen een uitje om 's avonds een ommetje te maken door de stad, en speciaal over het Brionplein. Er werd van alle kanten met vuurwerk gegooid. Het was dan ook zaak om de ramen van de auto goed dicht te houden. En dit was weer geen lolletje vanwege de warmte. Later toen de auto's airconditioning kregen was dat probleem opgelost.

Voor ons dokters, betekende oud en nieuw een avond met allerlei verrassingen in de praktijk. Een geliefd spelletje bij de opgeschoten jeugd was bijvoorbeeld om bij vrouwen zo'n rotje onder de rokken te gooien, wat dan een vervelende behandeling in het hospitaal ten gevolge kon hebben. Ik heb ook een keer meegemaakt dat bij een kat zo'n rotje in de anus werd gestopt en aangestoken, maar dat wekte toch altijd algemene afschuw op.

Op oudejaarsavond worden ook heel vaak oude vetes uitgevochten. Dit als gevolg van de hoeveelheid drank die wordt ingenomen. Vooral oude liefdesruzies hadden een slechte naam. Dan moest ik er vaak aan te pas komen vanwege de steekwonden die werden toegebracht.
Het was al later op de avond toen een politieman aan mijn deur belde. Hij vroeg mij om mee te komen naar zijn auto die voor stond. Wat ik daar zag leek op een moordfilm.

Achterin lag een man die bijna overal bloedvlekken had. Op zijn hoofd, zijn armen, zijn benen. Naast hem zat een vrouw die met een handdoek probeerde het bloeden te stuiten. Ook de vrouw zat onder de bloedvlekken, maar ze had geen verwondingen zoals ze zelf zei. Er zat nog een man op de voorbank. Hij was zwaar geboeid. Zo te zien was hij niet gewond. Met een extra touw had de politieman hem vastgebonden aan de armleuning zodat hij niet kon weglopen. Of ik achter hem aan wilde rijden naar het Hospitaal, vroeg de politieman voor behandeling van het slachtoffer.

We brachten de gewonde man op een brancard direct naar de afdeling chirurgie. Daar werd hij uitgekleed en werd de chirurg erbij gehaald. Toen begon de inspectie. Er waren wel twintig messteken, maar gelukkig geen diepe levensbedreigende wonden. Er moest alleen heel wat wonden gehecht. Ook had de man veel bloed verloren. Bloedtransfusie was nodig. Wij begonnen te hechten, de chirurg en ik. Er leek geen eind aan te komen. Als we dachten dat we klaar waren ontdekten we weer een nieuwe wond. Gelukkig waren veel wonden oppervlakkig zodat die alleen met verbandgaas hoefden worden afgedekt.

Eindelijk waren we klaar. De patiënt werd weggereden voor opname. We dachten dat we nu naar huis konden gaan om nog een beetje van de oudejaarsavond te kunnen profiteren. Maar dat liep mis. Want toen wij aan de auto kwamen zagen wij daar dat de geboeide dader helemaal onder het bloed zat, nog erger dan het slachtoffer dat we net geholpen hadden. We konden niks doen dan maar weer aan deze man beginnen. Het hechten en bloedtransfusie. Het was al voorbij middernacht toen ook hij op een brancard voor opname werd weggereden.

Want wat was er gebeurd in de auto? De vrouw had toen ze uit haar huis wegging nog net een klein maar scherp mes uit de keuken weten mee te nemen. En daarmee had ze toen haar man door ons behandeld werd uit wilde woede erop los gestoken waar ze hem maar raken kon. Zelfs op zijn behaarde hoofd en in zijn gezicht. En die kon zich niet verweren want hij was geboeid. Hij had geschreeuwd maar op dit late uur had niemand hem gehoord.

Ook wij in de operatiekamer niet. Nu konden wij opnieuw beginnen.

Het liep tegen twee uur voordat ik eindelijk thuiskwam, maar het was nog net op tijd om een glaasje te drinken en de familie gelukkig nieuwjaar te wensen.