Houtskook
Eì vruike haw mien hart gestaole
Dao waor ich kôntent.
Ich brach heùr al mie sunjesgeldj,
et örtje, knab en cent.
Want houtskook waor veur mich et ênj
van 't slôkgood dat besteit.
En Liebek' oet de steeg verkoch et
wie 't noe neeme deit.
Gei kasregist'r of winkelbank.
Gein bel maakde lawaaj.
Den heèle winkel vônj ste in
de keuketaofellaaj.
Dao laoge netjes ingepak,
bie lêepel, mets, versjêt
e stùk of ach stêef houtskook in,
gedreèdj in en kezêt.
Et vruike waor gans krômp en awd.
Ze koos bekans neet zeen.
Ze heelj et geldj vlak bie heùr aug
veur 't in de tesj verdween.
Ze hawwen heùr al dêk verneùkd
es et op taofel laog,
en zie de sjoanen hawve cent veur
'n dubbeltje aan zaog.
Ze sjoerden 't geldj mit pôtsplemaat
tot 't sjus ech zilver sjeen.
Noe keek ze nao de keuningin,
dat koos ze effe zeen.
De voes op 't broadmets kladsjde dan
't begeèrde stùkske aaf.
Veur 'n örtje waor 't e sjiefke mèr.
Veer knabbe heèl de staaf.
Soms vloog et aafgebraoke deil
in stùkskes in et rôndj.
Dan moos te die bieëin gaon zeuke,
kneeën op de grôndj.
Wie 't vruike doad ging doerde 't lang
veurdat ich houtskook kreeg.
Mèr dat woar lang den houtskook neet
van Liebeke oet de steeg.
Door naar De fotograaf
Inhoudsopgave