Et maedje van vreuger (vervolg)

 

Ens stônge dao kestaanj'lebuim
wie wächters aan den dreef.
Et sjoanste plekske oet et dörp
wo niks van euverbleef.

 

Wat hùb ich heùr, es neemes 't zaog,
hie dêk aan 't hart gedruk.
Et ging mich later good in 't lêeve,
zie haw gei gelùk.

 

Ich zaog heur wie 'ch nao 't kirkef ging.
Hie stông ze in d'aw steeg.
Et rêengerde. 't Waor zoer en kawd.
't Waor of 'ch 'n rilling kreeg.

 

Dat zelfde maedje oet mien jeugd,
mit prachtig rossig haor,
dat vreuger toch zoa heerlek knap
en bol van wange waor.

 

Ich zaog de kreùkels ôm dê môndj
wo'ch altied get van kreeg.
Ich dach nog aan 't hartstocht'lek puène
wat ze vreuger deeg.

 

De gouwe lokken oetgevalle.
Nog get plùkskes hoar
bedêkden slech de maag'ren hals
dê gans gerumpsjeld waor.

 

Ze huèrde slech en dao waor nog
get mit heùr aanderhendj.
Ze deeg get raar; ich dach ze is
neet goed bie heùr verstendj.

 

Ich pakd'heùr hendj en zag heèl blie:
'Mèr Maj, wie geit et nog?'
Ze keek mich wazig aan en zag:
'Veùl rêenger in de loch.'

 

Ze sjùdde treurig mit de kop
en zag: 'Wo môt dat hêr..?
De sjaateniete die ze sjeete
vrenneweeren 't wêer.

 

Ich dach nog dat ich in die auge
get van vreuger zaog,
dat dao toch nog en heèl klei vunkske
van herkênning laog.

 

Mèr wie ich doe get zêgke wôlj
doe dreèdje ze zich ôm.
Ze ging ewèg. Ich zaog dê rùk,
gekrumd van awwerdôm.

 

Ich ging ôntgoocheld door, terwiel ich
in mien eige dach:
'Wat hèj die zestig jaor geleeje
têenge mich gezag?'

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Door naar Et kirkef
Inhoudsopgave