Et kirkef

 

Nog effe gaon ich 't kirkef op
veurdat ich aafsjeid num.
Ich drentel ôm d'aw kruuzer hêr
van Sjeèra, Sjaak en Tum,

 

en al die gooj luuj die et dörp
zoa sjoan bevolkden doe.
Ich koos uch nog zoaveùl vertêlle
wat mich invilt noe.

 

In 't awd deil van de kirkef zuut mer
mèr heèl weinig stein.
De erm luuj koose meè neet misse,
dan veur hout allein.

 

In 't nuutj deil ligke graafstein
op de graver van graniet.
Op dikke marm're plate steit
gebeiteld et verdriet.

 

Kiek dàt kruus dao is van en vrouw,
ich mein ze hêdde Nêt.
Ze stôrf, 'n heèl sjoan, heèl good minsj,
in 't zêsde kênjerbêd.

 

De naam is al hawf oetgevêeg.
Lang zal et kruus neet staon,
dan vilt et ôm en is veur good
vergêten heur bestaon.

 

Dao ligk de vrouw die breuk en zökke,
brillen, woos verkoch,
en wied en zied al jaore door
fèin klômpe klante troch.

 

Daobie haw z'auch get apoteèk
veur koppien, hoos en hik.
Weer hùbbe vreuger heèl get wormzaod
van die vrouw geslik.

 

En dao lik Lambêer aan de Maas,
Dê haw en beugelbaan.
Dao heef'ver sunjes mit de pletsj
de zwaor bäl door den aan.

 

Dao ligk auch Sjanke, of nônk Sjang,
dê, wie 'r op sterve laog,
de hermenie ôm get veur heùm
te speele hêet gevraog.

 

En dê minsj haw dat waal verdeend.
Et is neet nao te gaon
wie dêk hê op begrafenis
de toespraok hêet gedaon.

 

Auch ligke graver hie van luuj
die daalden in de sjach...
en die de koaj en tiedje later
doad weer baovebrach.

 

In dêen hook dao ligk auch nônk Ties,
dê van de kirk aafveel.
En dao Marie, die mìt den drieling,
stôrf wie ze beveel.

 

Hie ligk auch nog die heèl gooj vrouw
die mit et buètje voor.
Ze roejde nao de belzje kentj
de forse struiming door.

 

Ze vroog neet veùl veur d'euvervaart
Et waor en kleinigheid.
In 't puntje ging auch nog de fits,
den hôndj of auch de geit.

 

Mie vader, mooder en mie broor,
die ligken in ein rie.
Ze hèjjen doe toch auch zoa gêer
gebleven alle drie.

 

Kiek dàt is noe die òpe plek
wo d'n ôngewiedje laog.
Wo mer gein graver en gei kruus
en auch gein krenskes zaog.

 

Ich blief, veur 't weggaon, in gedachte,
bie et breer nog staon.
En laot mien auge effe nog langs
al die graver gaon.

 

Ich dênk noe bie et zeen
van al die kruuzer en die stein;
'Hie ôm mich hêr lik gaw en eèw
gesjiedenis bieëin.'

 

Want eeder graaf hêet zie verhaol.
ELK LEÈVE WAOR ROMAN
VA LEEFDE, LEID VAN ZÖRG OF HAAT
DEN DOAD WAOR 'T SLOT DERVAN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Door naar E weurdje nao
Inhoudsopgave