De fotograaf

 

Veùl hêet oos dörp te danke g'had
aan ooze fotograaf.
'ne Minsj wie mer ze zèlje zuut
zoa rùstig, good en braaf.

 

Wie 'r jônk waor haw er 't kesjke urges
tweède hensj gekoch.
Ze lêeve lank hêet er de luuj
went feès waor aafgetroch.

 

Ze vônje later wie er stôrf
en kês mit fotowerk,
en negatieve plate van e
langverdwene merk.

 

Mer zuut 't kesteèl en heèl aw hoezer,
en de hèrmenie,
en auch aw jubeleumfoto's
van de sjùtterie.

 

Eès kroop er, sjroevend aan de lens,
ônger de zwarte plak.
Et doerde lang veurdas te srop stôngs
in die sunjes pak.

 

Toch lùkde neet altied de foto
die er doadstil nôm.
De kiekkas bleef neet altied stil staon
of ze keken ôm.

 

Ich hùb hie veur mich et kemunie
pertrêt van e kêndj.
't Kemuniekleid sjoan aafgetroch mit
euveral veùl lêntj.

 

Den hals, de kraag staon bòvelangs
De Veut staon middedrop..
Daodoor is aan de bòverèndj
gein plaats meè veur de kop.

 

En dobbel naas kaom auch wal veur,
of sjemerige rènj.
Omdat et kêndj neet stil bleef staon
es 'r têlde mit de hènj.

 

Et puètje van de steùnder sjoot in
keezel wal ens oet.
Dan kaom heèl sjeif te staon in 't beeld
de broedegôm en broed.

 

Mèr dao koos dê minsj niks aan doon.
Hê meind'en deeg zen bês.
Veùl heèl sjoan foto's zeen bewaard
gebleven in die kês.

 

Ich hùb hie nog en awd pertrêt
dat ich lang hùb bewaard.
En sjoalfoto oet vreuger tied;
de eèste van dên aard.

 

De mooders neèdjen zèlf veur ôs
de brook, de rok, de jas.
Dat kôns t'auch op de foto zeen,
gemaakt woor 't op de was.

 

Mer zuut auch nog die sjoan aw sjoon.
De sjoester maakde die.
Die sjoon van Dolf, ze slote mit
get knuipkes op en rie.

 

Sjus op 't momênt van aaf te trêkke
kisjde z'op den hôndj.
Daorôm hêet bello zoane graoten
driedobbele môndj.

 

Et waor 'ne kaoje jachshôndj.
Eine van bedênklek ras.
Hè reet en rôpde aan de touw.
De jông heelj em good vas.

 

Et maedje wiebelt mit de bein.
Die haw et auch neet stief.
Die kreeg es ze lang wachte moos
de zenewen op et lief.

 

Dat jungske mit dê groaten hood
mit wantroewend gezich,
dat jungske dat zoa stil dao steit,
dat jungske dat bên ich.

 

Ich haw nog noats van heèl kort bie
zoan aaftrekdênk gezeen.
Gej wônjer dat ich sjuuj woor wie
er ônger 't dook verdween.

 

Door naar Tweè lènkse sjoon
Inhoudsopgave